Poznaj twarze i historie polskich lektorów! Poniżej przedstawiamy sylwetki najpiękniejszych głosów lektorów filmowych, reklamowych i dubbingowych. Uwaga! Znalazłeś nieaktualny wpis? Masz dodatkowe informacje lub uwagi? Pisz do nas.
- ur. 1 września 1950 roku w Warszawie, zm. 18 stycznia 2019 tamże. Lektor telewizyjny i radiowy. Ukończył Wojskową Akademię Techniczną. Z zawodu żołnierz. Jego rozpoznawalny i lubiany głos był znany z mnóstwa filmowych i serialowych ścieżek dialogowych.
Janusz Kozioł urodził się 1 września 1950 roku w Warszawie, zmarł 18 stycznia 2019 tamże. Absolwent Wojskowej Akademii Technicznej. Z zawodu żołnierz, czołgista. Poważna kontuzja w trakcie treningu judo uniemożliwiła mu kontynuowanie kariery wojskowej. W roku 1973, jeszcze w trakcie rehabilitacji, zadzwonił do Programu Trzeciego Polskiego Radia i już w trakcie rozmowy z prowadzącą audycję Aliną Rudnicką zwrócił na siebie uwagę radiowców wyjątkowym głosem. W tym samym roku, po castingu, trafił do pracy przed mikrofonem i od razu na największą w Polsce antenę.
W latach osiemdziesiątych - w czasie rozkwitu technologii VHS - czytał listy dialogowe do filmów fabularnych. Wtedy też nawiązał współpracę z telewizją, która - jak sam wspominał - była po prostu dużo lepszym płatnikiem. Od tamtej pory czytał na antenach wszystkich stacji telewizyjnych w kraju, zdobywając szerszą rozpoznawalność i sympatię telewidzów. Miał na koncie ogromną ilość „szeptanek” do popularnych filmów fabularnych i seriali, w tym m.in. "Blues Brothers", "Podejrzani", "Czas apokalipsy", "W imię ojca" czy "Pulp Fiction".
Oprócz filmów głos Janusza Kozioła można było usłyszeć m.in. w produkcjach dla niewidomych i niedowidzących oraz reklamach. Od 2012 do 2017 roku był głosem największego polskiego banku PKO BP. W 2016 roku wystąpił w reklamie telewizyjnej Vocaler, gdzie oprócz głosu użyczył również swojej twarzy.
Prywatnie Janusz Kozioł był miłośnikiem teatru i filmu. Deklarował nieustającą miłość do radia: "Kocham radio. Moja dusza jest duszą radiowca. Wychowałem się na radiu." O swojej pracy mówił: „Lubię to co robię i robię to, co lubię”.
Zmarł po kilku latach walki z SLA (stwardnienie zanikowe boczne opuszkowe). Choroba zaatakowała narząd mowy i funkcje oddechowe. Po roku lektor musiał przestać robić to, co kochał. Potem pojawiły się kłopoty z jedzeniem, przełykaniem, a w końcu z oddychaniem.
Internetowy apel lektora i rodziny o pomoc w zdobyciu środków na leki oraz specjalistyczną opiekę spotkał się z ogromnym odzewem. Stronę zbiórki wspierały i udostępniały tysiące osób. Zebrano znaczącą kwotę, krzepiący był także niezwykły przekaz dobrych myśli, wyrazów wdzięczności i uznania.
(źródła: kocanblog.blogspot.com, niewidzialni.fm, uwaga.tvn.pl, materiały własne serwisu)
reklama
reklama
reklama
reklama
Brak komentarzy