Jasieński Ksawery

Ksawery Jasieński to człowiek - legenda Polskiego Radia, do którego trafił jako laureat konkursu na spikera i z którym współpracuje od 1 lipca 1953 roku. Ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Jana Kochanowskiego w Radomiu. Studiował ekonomię w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie. Działacz demokratycznej opozycji, w "Solidarności" kierował Kołem Realizacji i Emisji. Kolporter prasy, książek i znaczków drugiego obiegu. Jest laureatem Złotego i Diamentowego Mikrofonu, Złotej Odznaki Polskiego Związku Niewidomych, dwukrotnie odznaki "Zasłużony Działacz Kultury", Srebrnego Krzyża Zasługi, Krzyża Oficerskiego oraz Krzyża Komandorskiego Orderu Odrodzenia Polski. Przez słuchaczy okrzyknięty mianem "człowiek o aksamitnym głosie".

Od początku związany z Telewizją Polską jako lektor czytający listy dialogowe do filmów fabularnych, później głównie jako głos w popularnej "Polskiej Kronice Filmowej" oraz produkcjach przyrodniczych i dokumentalnych. Wieloletni współpracownik Wytwórni Filmów Dokumentalnych w Łodzi. Od dawna nagrywa dla osób niewidomych i słabo widzących bestsellery literatury, poezję oraz podręczniki szkolne i akademickie. Głos Ksawerego Jasieńskiego można było też usłyszeć w warszawskim metrze. Podczas programu TVP "Tok szok - Ludzie, których się nie widzi, a których się słyszy" został zapytany o jakość nagrań w komunikatach, po czym zgodził się je przeczytać nieodpłatnie.

Wolny czas spędza w Radomiu i Chocimowie, gdzie upłynęła część jego dzieciństwa. W znajdującym się tam dworku, odkupionym przez dziadka lektora, obchodził swoje 80 urodziny. O przyjęciu, na które zjechała się cała rodzina, dowiedział się dopiero na miejscu, witany gromkim "Sto lat".

Zapytany o sukces w pracy lektora odpowiada: "...łatwiej jest osiągnąć dobry skutek, jeśli ma się podstawy głosowe z natury, ale nad głosem trzeba panować, a tego nie sposób osiągnąć bez ćwiczeń. Dla mnie wielką rzeczą było głośne czytanie książek, które pomaga zapanować nad głosem tak, aby w odpowiednich momentach mówić spokojnie, czasem z emfazą, a niekiedy lirycznie."

(źródło: wikipedia.pl, polskieradio.pl, filmpolski.pl, materiały własne)