Kozłowicz Tomasz

Tomasz Kozłowicz (znany również jako Jan Czernielewski) zadebiutował w teatrze 20 października 1986 roku w spektaklu „Stracone zachody miłości” Williama Szekspira (jako Dumain). Studiował na PWSFTviT w Łodzi (1982-1983) oraz na PWST w Warszawie, którą ukończył w 1987 roku. W tym samym roku rozpoczął pracę w Teatrze Ateneum, z którym związany jest do dziś. Podczas swej kariery współpracował z teatrami: Dalekim, Polonia i Capitol.

Jako aktor nie boi się wyzwań. Zagrał w takich filmach i serialach jak: „Dekalog IV" Krzysztofa Kieślowskiego (1988), „1968. Szczęśliwego Nowego Roku" Jacka Bromskiego (1992), „Człowiek z..." Konrada Szołajskiego (1993), „Goodbye Rockefeller” Waldemara Szareka (1993), „Barwy szczęścia” (2012-2015), „Ekstradycja” (1995), „Pierwsza miłość” (2012).

W dubbingu zadebiutował już jako dziecko. Użyczył głosu do m.in.: „Pocahontas” (1995) – jako Thomas, „Maska” (1994) jako Stanley Ipkiss, „Animaniacy” (1993-1998) – Yakko lub „Noc w muzeum” (2006) i wielu innych produkcji. Ma na koncie kilkaset tytułów, łącznie z grami komputerowymi, filmami i serialami animowanymi.
O swoich postaciach dubbingowych mówi:

„Do każdej mam sentyment. /…/ Mam takie modne słowo – wyzwanie. To jest coś nowego, kolejnego do zrealizowania w tej dziedzinie dubbingowej, aktorskiej... można troszeczkę polepszyć, można jakoś inaczej zinterpretować tę postać. To jest w końcu mój zawód. Lubię go, sprawia mi to satysfakcję /.../”.

Jako lektor filmowy i telewizyjny używa pseudonimu Jan Czernielewski. Ma na koncie niezliczone produkcje. Największe z nich to: „12 małp” (1995), kolekcja filmów z Jamesem Bondem, „Mad Max 2” (1981), „Zbroja Boga” (1986). Jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych lektorów w Polsce.

„Lektor jest osobą, która nie powinna przeszkadzać w oglądaniu filmu, więc dużo zależy od tekstu /…/, ale z kolei to nie musi być taka >>układka<< jak w dubbingu, no bo w dubbingu – wiadomo – wszystko, każda litera musi się zgadzać /.../. Prościej jest jeśli chodzi o pisanie tekstu lektorskiego, natomiast to też nie jest łatwa dziedzina, bo trzeba bardzo uważać na język i ilość słów, których się używa. Bo czasami jest tak, że trzeba użyć większej ilości słów po polsku, żeby przetłumaczyć to co jest w oryginale, ale z kolei tu się lektor nie wyrabia. Zaczyna się robić tzw. Teleekspres, czyli mózg nie jest w stanie wyłapać wszystkich informacji. To wszystko musi być wyważone. Są lepsi i gorsi tłumacze.”

Od 26 czerwca 2020 roku jest Wiceprezesem Zarządu Krajowego Stowarzyszenia Lektorów Rzeczypospolitej Polskiej (SLRP).

(źródło: materiały własne, Widzę głosy)

Chcesz wiedzieć jeszcze więcej? Przeczytaj nasz wywiad z cyklu Bliżej mikrofonu: Tomasz Kozłowicz - Cisza jest najgenialniejszym tworem natury.